Logo Analoge Kiekjes Transparant
waarom ik analoog fotografeer

Waarom ik analoog fotografeer

Waarom fotografeer ik eigenlijk analoog? Het is misschien wel één van de meest gestelde vragen wanneer mensen mij zien fotograferen met een oude camera. Het antwoord hierop is aan de ene kant heel simpel, maar aan de andere kant ook weer niet. Ik zou zeggen; ga er maar eens even lekker voor zitten, want vandaag ga ik je uitgebreid uitleggen waarom ik ervoor kies om analoog te fotograferen.

Fouten maken

Mijn persoonlijke en voornaamste reden om analoog te fotograferen is dat ik minder bang ben om fouten te maken. Analoog fotograferen dwingt je om meer na te denken over de foto die je gaat nemen, omdat je slechts 36 shots (of zelfs minder) hebt. Maar hoezo ben ik dan minder bang om fouten te maken als ik maar zo weinig kansen heb? Omdat ik met digitaal fotograferen juist gefrustreerd raak van het feit dat je een foto oneindig vaak opnieuw kan maken. Dit zorgt voor onzekerheid en teleurstelling wanneer het uiteindelijke beeld alsnog niet naar mijn wens is. Soms maakte ik wel 100 foto’s, maar waren er slechts 3 ‘goed genoeg’ in mijn ogen. Dit demotiveerde mij heel erg in mijn eigen fotografie.

sluitertijd, onderbelichting, analoge kiekjes

Voorbeeld van een ‘foute’ foto. Deze is namelijk zwaar onderbelicht. Hierdoor is ie niet alleen onscherp, maar zit er ook nog eens veel ruis in. Was dit een digitale foto geweest, dan had ik hem nooit laten zien. Juist doordat het analoog is, zorgt de overdreven ruis en onscherpte voor een lekker sfeertje.

Verloren motivatie voor digitale fotografie

Al op mijn zestiende kocht ik mijn eerste digitale spiegelreflex camera. Ik was verzot op fotograferen en waar ik ook naar toe ging, de camera ging altijd met mij mee. In de eerste paar jaren fotografeerde ik eigenlijk alles wat ik maar tegen kwam. Daarnaast maakte ik veel creatieve zelfportretten. Op een gegeven moment nam ik mijn camera eens mee naar een optreden van een band van vrienden van mij. Dat is het moment geweest waarop ik mij begon te focussen op concertfotografie. Zo rond mijn twintigste liep ik stage bij een poppodium en iedere artiest die ik zelf tof vond legde ik vast.

tini groen

Eén van mijn creatieve zelfportretten.

Concerten fotograferen heb ik uiteindelijk jarenlang met veel plezier gedaan, totdat ik op mijn vierentwintigste een semester ging studeren in Lissabon. Daar legde ik één van mijn laatste concerten vast en sindsdien werd mijn interesse in dit onderwerp minder. Fotograferen bij concerten werd namelijk steeds minder leuk. Er kwamen steeds meer regeltjes en een bedankje van artiesten kon er nauwelijks meer vanaf. Ook werden mijn foto’s vaak klakkeloos van internet geplukt en zonder naamsvermelding voor van alles gebruikt. Nu ik hier aan terug denk was dit voor mij al een eerste teken dat ik fotografie niet meer zo leuk begon te vinden.

Kraantje Pappie

Concertfotografie voor De Oosterpoort, Groningen.

Fashion Photography

Tijdens mijn opleiding, Communication & Multimedia Design, koos ik ervoor om een semester in het buitenland te studeren. Ik ging naar Lissabon en studeerde daar aan de kunstacademie waar ik een minor Fashion Photography volgde. Hier heb ik een half jaar lang alles geleerd over de juiste poses, werken in de studio en het bewerken van portretten. Ik was dol op dit vak en eenmaal terug in Nederland barstte ik van de inspiratie en motivatie. Toch kwam het veelvuldig fotograferen van fashion looks of portretten niet echt van de grond. Ik had slechts een aantal shoots per jaar en ik moest echt moeite doen om goede modellen te vinden. Wederom iets wat mij enorm demotiveerde.

Fotograferen in de studio van Kunstacademie IADE, Lissabon. Rechts één van de uiteindelijke beelden.

Toen ik uiteindelijk in 2018 afstudeerde van mijn opleiding begon ik een eigen bedrijfje in contentstrategie en content creatie met de focus op fashion & lifestyle fotografie. Ik had regelmatig foto klussen, maar vreemd genoeg kreeg ik alleen maar onderwerpen om te fotograferen waar ik eigenlijk helemaal geen affiniteit mee had. Ondanks dat ik altijd mijn uiterste best heb gedaan en de foto’s verder prima waren, zorgde dit er wel voor dat ik enorm onzeker werd over mijn eigen kunnen. Op een gegeven moment vond ik fotografie zelfs even helemaal niet meer zo leuk. Waar ik voorheen van elke opdracht een uitdaging maakte, kon ik er nu heel erg tegenop kijken. En dus besloot ik halverwege 2019 te stoppen met mijn bedrijf en ook helemaal geen fotografie klussen meer aan te nemen. Ik was er echt even helemaal klaar mee.

De ontdekking van analoge fotografie

Eind 2017 kreeg ik van mijn vader zijn oude analoge spiegelreflex camera. Ik was super enthousiast. Analoge fotografie was iets wat ik vaak voorbij zag komen op Instagram en het intrigeerde me. Ik wist dat mijn vader nog ergens een analoge camera had liggen, maar wanneer ik er naar vroeg kreeg ik niet echt een reactie. Ik denk dat hij hem stiekem gewoon heel lang kwijt is geweest. Toch heb ik er nooit bij stilgestaan dat ik ook zelf ergens een oude camera had kunnen kopen. Ik ben mijn vader dus erg dankbaar dat toen de camera weer boven water kwam hij hem aan mij gaf.

tini groen, analoge fotografie

Mijn vader zijn oude analoge camera.

Het eerste rolletje

Het gevoel van het eerste rolletje zal ik niet snel weer vergeten. Ik dacht goed na over ieder shot wat ik maakte. Ik was zelfs een beetje zenuwachtig, maar dan op een positieve manier. Het was echt een gevoel van nieuwsgierigheid en enthousiasme. Na het vullen van de 36 foto’s was het wachten op het eindresultaat. Zou het gelukt zijn? Omdat ik niet kon wachten op het resultaat heb ik heel het internet afgespeurd naar een fotozaak waar ze nog een 1-uurs service hadden. Nou, ik kan je vertellen, dat zijn er nog maar héél weinig! Ik woon zelf natuurlijk in Friesland en hier moet je gewoon altijd een week wachten. Maar daar had ik helemaal geen zin in. Uiteindelijk vond ik een zaak in Amersfoort. Ik bracht mijn rolletje en wachtte af in het winkelcentrum.

Toen ik een uur later het mapje met de foto’s terug kreeg en zag dat vrijwel elke foto gelukt was, voelde ik een enorme opluchting. Ja, er zaten er ook een paar tussen die niet helemaal waren geworden zoals ik had verwacht, maar dat kon mij niets meer schelen. Het gevoel van euforie wat ik voelde, omdat juist zoveel foto’s wél gelukt waren zal ik niet snel meer vergeten.

Mijn vriend Dwayne, één van de eerste analoge foto’s die ik heb gemaakt.

Liefde voor fotografie terugvinden.

2017 was voor mij slechts het begin van experimenteren met analoge fotografie. In 2018 liet ik mijn digitale spiegelreflex steeds meer stofhappen en mijn focus ging volledig naar analoog fotograferen. Ik schoot 15 rolletjes vol terwijl ik digitaal misschien 4 of 5 foto sessies heb gehad. Ook in het begin van 2019 liet ik mijn digitale camera voornamelijk stofhappen, afgezien van een paar betaalde opdrachten.

Aantal digitale beelden van betaalde opdrachten. Check www.tinigroen.nl om meer te zien.

In oktober 2019 had ik afgesproken om analoge portretten van een vriendin te maken. Zonder verwachtingen had ik ook mijn digitale camera meegenomen. Het leek mij leuk om wat extra foto’s digitaal te maken voor haar, zodat ze gelijk wat beelden had. Achteraf ben ik heel erg blij dat ik die bewuste dag mijn digitale camera ook mee had genomen. Voor het eerst sinds een hele lange tijd voelde ik mij namelijk ook weer trots op mijn digitale foto’s! Het heeft mij opnieuw laten zien dat ook digitale fotografie heel mooi kan zijn. Tegelijkertijd gaf het mij inspiratie om een artikel over analoog vs digitaal fotograferen te schrijven.

analoog vs digitaal

Zij aan zij, analoog en digitaal.

Weer fotograferen met plezier

Ik fotografeer inmiddels al meer dan twaalf jaar digitaal. Een heel lange tijd vond ik digitale fotografie niets meer aan. Niets was goed genoeg voor mezelf. Als ik werk van andere fotografen zag, dan vond ik mezelf echt een amateur. Een gedacht die nergens op slaat, want ik weet waar ik goed in ben, alleen ik was het gevoel gewoon even kwijt.

Door analoog te gaan fotograferen ben ik me bewust geworden van mijn eigen onzekerheden. Ik ben ooit begonnen met fotografie, omdat ik het leuk vond, omdat ik een uitlaatklep zocht. Waarom vond ik het dan niet meer leuk? Mensen die ik fotografeerde waren wel blij met hun foto’s, dus waarom ikzelf dan niet?

Analoge fotografie heeft me laten inzien dat het lag aan mijn eigen perfectionisme en dat ik vergat waaróm ik eigenlijk fotografeer. Ik wilde elke tak van fotografie goed kunnen, omdat ik dacht dat dit als fotograaf zijnde van mij werd verwacht. Maar is dat zo? Nee, natuurlijk niet. Dit had ik er zelf van gemaakt. Ik legde de druk voor mezelf veel te hoog. Hierdoor vergat ik om ook plezier te hebben in fotografie.

En nu?

Inmiddels heb ik de plezier in fotografie weer helemaal terug gevonden. Dit heb ik echt te danken aan analoog fotograferen. Analoge fotografie heeft daardoor ook nog steeds mijn voorkeur. Ik merk dat ik simpelweg veel meer rust in mijn hoofd heb en meer waardering heb voor mijn eigen beelden. Digitale fotografie vind ik inmiddels niet meer zo verschrikkelijk ‘stom’ als dat ik het de afgelopen paar jaren vond, maar op het moment staat het wel echt nog op de tweede plaats. De foto sessie van afgelopen oktober heeft mij laten inzien dat er zeker nog hoop is om ooit mijn digitale fotografie ook weer volledig op te pakken. Echter zal ik nooit meer digitale klussen aannemen waar ik totaal geen affiniteit mee heb. Want ik denk dat dit echt de reden is geweest dat ik het even helemaal niet meer leuk vond.

Lomochrome Purple, analoge kiekjes, Canon A1, analoge fotografie, analoog

Zo, dit was een heel verhaal, maar ik vond het fijn om het even van mij af te schrijven. Ik denk dat iedere fotograaf wel eens een moment in zijn leven heeft waar hij of zij even in strijd is met zichzelf over fotografie. En daar is niets mis mee, leren we alleen maar van!

Dus, waarom ik graag analoog fotografeer? Omdat het mij rust geeft, beter laat nadenken over mijn shots en ik niet bang meer ben om fouten te maken ?

Waarom fotografeer jij analoog?

Tini Groen

Gerelateerde artikelen

3 reacties

  1. Lijkt me eerlijk gezegd geweldig om zowel digitaal als analoog te kunnen fotograferen. Ik vind die zijn-aan-zijvergelijking ontzettend boeiend. Beide foto’s zijn knap, op hun eigen manier. Ik heb niet meer analoog gefotografeerd sinds m’n laatste wegwerpcamera toen ik nog op de lagere school zat. ?

  2. Heel herkenbaar verhaal. Ik ben begonnen als klein jochie met analoog, overgestapt op digitaal, fotovakschool gedaan en na een tijd “zag” ik het gewoon niet meer en zat m’n camera meer in m’n tas dan dat ik ‘m gebruikte. Ik was m’n interesse kwijt en zag – net zoals jij – op tegen opdrachten of gewoon recreatief schieten. Of dat nou door de jacht op het “perfecte” plaatje was of omdat hobby werk geworden was… ik weet het nog steeds niet.

    Een paar maanden geleden kwam er een 60 jaar oude Russische rangefinder op m’n pad. Inmiddels had ik m’n docaspulletjes lang geleden weg gegeven want digitaal. Dus het testrolletje naar de lokale fotoboer en dik een week wachten en idioot veel betaald voor het ontwikkelen. Die spanning om de negatieven uit het pakje te halen en op de previewmode van de scanner (ja, die heeft 10+ jaar achter het schot op zolder gelegen) te bekijken was een gigantische trip naar memory lane. Wat ben ik weer verliefd geworden op de korrel van de Tri-X 400 en contrasten.

    Fotografie is bij mij ook weer helemaal terug, op dit moment meer analoog dan digitaal en heb inmiddels ook weer een nieuw ontwikkeltankje, chemicalien en een zooi bulk-film gekocht. M’n analoge camera’s heb ik achter hetzelfde schot gevonden en zijn weer in gebruik.

    Wel heb ik van deze hele ervaring geleerd dat er geen goed en slecht is tussen digitaal en analoog. Het zijn twee verschillende manieren van fotograferen die beide hun voor-en-nadelen hebben.

    Super leuk blog trouwens.

    1. Wat leuk dat je weer bent begonnen Anthony! En ja, bij de lokale fotoboer wordt je tegenwoordig echt opgelicht met ontwikkelingen helaas, haha. En precies wat je zegt, er is geen goed en slecht tussen digitaal en analoog. Beide zijn eigen kwaliteiten en dat maakt het juist zo tof! Veel fotografeer plezier 😀

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.